Eastbourne to Yarmouth en het drukke leven van het zeevolk

Waar halen we de tijd vandaan om stukjes te schrijven. De wil is er wel en de verhalen ook. Gelukkig hoeven we niet in de zon te gaan liggen om bruin te worden. De kleur krijgen we wel van de roest door het opspattende water. Bleek blijven we van de rillingen van het koude weer. Gelukkig kan de koelkast op laag blijven staan, want er komt meer kou van buiten de koelkast in dan dat de compressor op moet leveren. Ook dat zo heeft weer zo zijn voordeel want dat verbruikt minder stroom. De wind houdt ons ook bezig. En zo rommelen we de dag een beetje door. Nou niet verkeerd hoor. Ik wist het wel, ik had gewoon piraat moet worden en hoe we nu leven is, zoals de Engelsen zeggen, ‘the next best thing!!’

Eastbourne is een moderne mooie haven maar na een paar dagen wil je daar wel weer weg. De wind bleef behoorlijk stevig vanuit noord oost/oost komen en het tij stond de goede kant op richting Brighton, onze volgende bestemming. Wat het tij betreft; dat kan ook niet anders dan de goede kant op gaan, want dat keert gewoon zo’n 180° om de 6 uur, dus als je maar lang genoeg wacht gaat het vanzelf de goede kant op. Dat is een zekere factor. Maar die wind en de vooruitzichten bleven gewoon 5 à 6 bft. Nu is naar Brighton maar een kleine 20 mijl en daar naar binnen varen gaat bijna bij alle windrichtingen zonder problemen. En die stond nu voor die haven uit de goede windhoek. De zon was magertjes en kon alleen maar meer worden. We besloten dan ook om op maandag 8 juni de sluis van 11.30 uur te nemen. Het mooie van Engelse sluizen is dat er aan de zijkanten steigers liggen die mee omhoog of omlaag gaan. Ook wel makkelijk want een 4 meter hoog hangende steiger als je met eb binnenkomt varen is ongemakkelijk. Het is dus makkelijk vastleggen. 
  

Om de een of andere reden is dat toch iets psychologisch. In Nederland heb je gaten in de sluismuur met ogen, ringen of een soort bolder waar je je landvast omheen legt. Maar die muur waar je op aanvaart is toch wel heel erg van beton. Zo'n steiger is dus toch wat prettiger. En er liggen ook al landvasten op dus het is alleen maar een lijntje vastgrijpen, om de kikker heen en je ligt vast. Heel hoffelijk allemaal. Uiteindelijk om 12.00 uur door de sluis en op naar buiten

Ehhhh, beetje veel wind en steile golven van zo’n 3 meter hoog rolden recht de havenkom in. Daar hadden we effe niet op gerekend! Dus, de motor wat harder en gaan! Na flink wat golven over ons heen waren we heelhuids buiten. Ik heb met de action cam op timelaps geprobeerd om het op te nemen, maar jammer genoeg komt het begin van onze tocht niet goed over. Kijk zelf maar.

Daarna halve wind met alleen de fok op en richting Beachy Head. 

Wat was het prachtig zeilweer! Wel een behoorlijk onstuimige zee tot Beachy Head, maar daarna goed te doen. Wat een groot verschil met het uitvaren! Je kijkt nog eens achterom en daarna de blik op de horizon en verder. Een mooie tocht naar Brighton en het binnenvaren was een eitje.

De box invaren was weer even een ander verhaal maar na de 2e poging lagen we netjes aan de steiger. Het leek wel of het in de haven harder waaide dan daarbuiten. Dat zorgde ervoor dat we toch wel even op ons hoofd krabde toen we na een paar dagen weer verder wilden richting Isle of Wight; Cowes.

Maar eerst hadden we een paar leuke dagen in Brighton.

Engeland is leuk, een groot open lucht museum en de meest wonderbaarlijke figuren lopen hier rond. Je vraagt je af of het figuranten zijn, je takelt jezelf toch niet echt zo toe in real live?? Alles kan en mag en niemand kijkt verbaasd. Nou ja wij dan nog wel. Het went snel en dat is jammer, want het blijft leuk om je vrolijk te verbazen. De sfeer is hier relaxt en daar waar je een parkje ziet, zitten of liggen mensen te zonnen (als die er is) of te in groepjes kletsen en er spelen straatmuzikanten. 

En ben je de weg kwijt, dan is er altijd wel iemand die vraagt of hij of zij je kan helpen. Was ook wel handig want je waaide gewoon van de straat af en dat is het prettig als iemand je weer op weg helpt. 

Wel heel apart dat het weer zich zo gedraagt. Het ziet er dan ook niet naar uit dat er een standvastige verbetering in komt. De ene dag een prima temperatuur en de volgende dag is het hartstikke fris. Wel zo af en toe ruimte in de windvoorspellingen om verder te gaan. Een paar dagen in Brighton is net als in Eastbourne wel weer genoeg.

Op donderdag, 11 juni, was de weersverwachting goed om naar Cowes op Isle of Wight te vertrekken. Maar toch nog wat twijfel dus eerst om 07.00 uur de nieuwe weerberichten van de Met Office en Zilt bekeken. Het waaide hard in de haven. 24 knopen stond er af en toe op de teller. Nog wat discussie en na een goed ontbijt, want op een lege maag varen is echt niet prettig, op naar Cowes. Om 08.45 uur de haven uit en na een rustige tocht, hoe is het mogelijk na die stormen in de haven van Brighton, kwamen we om 18.30 uur aan.

Volgens mij doen de mensen hier alles in 2 uur waar wij maar 1 uur voor krijgen. Alles hier heeft te maken met water, zeilen, wedstrijden, cursussen om te leren zeilen of nog beter te worden en grote klassieke zeilschepen in ere houden. We hoorden dat er dit weekend ook het Isle of Wight Festival was, een van de grootste openlucht festivals van Engeland en dat er veel bekende artiesten zouden optreden. Was jammer genoeg al uitverkocht. Gelukkig zijn er nog veel andere leuke dingen te doen.

Er voer ook regelmatig een politieboot over de Medina heen en weer. ’s-Avonds was er in het donker ineens heel veel actie op het water met snel heen en weer varende en schreeuwende politie. Even later een helikopter die wel heel laag en langzaam over kwam vliegen en met zoeklichten het water afspeurde. Wat een kabaal. Blijft cool om zo’n ding heen en weer te zien gaan en te horen.

Tja, wat doe je nou zoal de hele dag?? Beetje van alles. Zorgen dat de watertank gevuld blijft, dat de koffie opraakt, zodat je weer naar de winkel mag om boodschappen te doen. Als je dan toch door Cowes loopt, kijk je een beetje rond, maakt een praatje met iemand die tegen je aan begint te kletsen en nieuwsgierig is waarom je daar loopt. Je gaat naar de bakker want ja, zolang het kan koop je gewoon brood en bak je het niet zelf. Alhoewel, ze moeten hier in Engeland nog wel leren wat brood bakken is, want een gebakken hap spons is volgens mij lekkerder.

Nog een leuke tocht per bus naar Ryde en Bembridge gemaakt en een mooie lange wandeling langs de zee. 

Lekker geluncht in een klein restaurantje met uitzicht op de Solent. Wat een fijne sfeer hangt er hier!

Maar goed, de tijd vliegt en we zijn al 2 weken onderweg. Beetje boekje lezen, de boot in de was zetten want ja je moet iets doen met je vrije tijd. Deze blog bijhouden. Er zijn ook nog wat gebruiksaanwijzingen van onze apparatuur die je nog eens verder wilt uitpluizen. En oh ja, de (af)was moet ook nog wel eens gedaan worden, dus het is net het echte leven, maar dan zonder druk!! Op 14 juni vertrokken we richting Newtown River, Je kunt daar kun je fantastisch ankeren in het prachtige natuurgebied. De volgende dag, 15 juni, anker op en naar Yarmouth.