Vroeg op want vandaag is de dag van het ‘tot ziens zeggen’ tegen
iedereen die de laatste tijd met ons heeft meegeleefd. Gisteren nog prachtig
weer en de nieuwe windgenerator gemonteerd en vandaag bar en boos; windkracht 7
à 8 bft en regen! Van dit weer lusten zelf de honden geen brood. Zoals het er naar
uitziet vertrekken we dus niet vandaag. Maar dat wisten de uitzwaaiers nog
niet. De stemming was wat gespannen en tegelijkertijd opperbest. Leuk dat Hans,
Marja en Willemijn er al iets eerder waren. Weer effe lekker lachen met elkaar
onder het genot van een kop koffie. En wat een leuke cadeaus kregen we! Voor
ieder een shirtje en windstopper met de naam en het logo van onze boot er op.
Even voor half 11 waren we in de kantine van het
verenigingsgebouw. De eerste gasten druppelden binnen en even later werd het steeds
drukker. Op een gegeven moment was het besef van tijd weg. Overal mensen die
met elkaar aan het praten waren. Koffie inschenken, halve gesprekken voeren,
weer iemand anders, weer zoenen (nooit verkeerd), Lia die ook met mensen in
gesprek was en onze zoons met vrouwen en kleinkinderen die er tussen door liepen.
Wat een fijne, warme sfeer hing er! Was ook best emotioneel allemaal. Er werden
er foto’s gemaakt en ineens was het bijna half 1.
Voordat ik het wist stond ik op een stoel voor een
afscheids- en bedankwoord en werd er een groepsfoto gemaakt. Of was het eerst
de foto en dat ik daarna wat ging zeggen. Maakt niet uit. Maar de boodschap was
wel dat we vandaag niet zouden uitvaren, want het was te slecht weer. Desalniettemin
was dit toch onze vertrekkersdag! We willen iedereen die is geweest hartelijk bedanken
voor de leuke cadeau’s en voor dit heel bijzondere moment van de start van onze
reis. Het zijn die kleine dingen die er toe doen!
We kijken we terug op een fantastische vertrekkersdag!
2 opmerkingen:
ja dat was een bijzonder moment. Daar stonden wij dan als groep collega's die stiekem een spandoek hadden gemaakt. Die zou wel even omhoog gaan als onze zeevaarders vertrokken. Nou mooi niet. Het weer werkte niet mee en de wereldreizigers namen een wijs besluit. Gelukkig kreeg het spandoek een plekje op de groepsfoto. Waren de spuitbus en het laken van de Action toch niet voor niets geweest. Maar de boodschap bleef hetzelfde; "Goede Vaart". En nu zijn jullie alweer onderweg. Veel plezier. Groetjes John
Remco en Lia, ik heb jullie blog gevonden en zal jullie natuurlijk volgen. Jammer dat ik niet bij het afscheid kon zijn maar in gedachten vaar ik met jullie mee. Behouden vaart!
Een reactie posten