DOLFIJNEN ….. Weymouth, 50 mijl naar Dartmouth

We waren al een paar dagen aan het dubben: weer eens het weer.

Het blijft maar hard waaien uit het westen of zuidwesten. Windkracht 4 is lekker, 5 gaat ook nog wel maar 6, dan wordt het minder prettig. Zeker als het zeilen hoog aan de wind gaat worden. En laat dat Westen nu precies de kant zijn die wij op willen. We wilden niet alleen die dag richting het westen, maar al een tijdje. Want dat is ons doel, west richting Land’s End. Of zeg maar een sub doeletje want we gaan waarschijnlijk van Land’s End oversteken naar Brest en de Golf van Biskaje in en nog veel verder…. Ik hoop via de Isles of the Scilly. Het schijnt daar prachtig mooi te zijn, maar het wordt alleen aangerfaden om daar naar toe te gaan met mooi weer vanwege het vele slechte weer en sterke stromingen. 

Eigenlijk hadden we al 2 dagen eerder moeten vertrekken vanuit Weymouth. Toen was er een ´weatherwindow´  en was er wat noordenwind.

Maar ja, je wilt ook niet overal hit en run spelen en toch ook wel wat meer zien dan alleen maar een kademuur, steiger, watertappunt of elektriciteitspaal. Dus ga je tegen beter weten in niet weg. Heb je daar dan spijt van, nee!! Maar je wilt ook niet te lang ergens verwaaid liggen.

Dus maandag 22 juni 2015 weer om 07.30 uur naar het weerbericht luisteren van The Met. Office, kijken op de verschillende sites met gribfiles. Om er dan achter te komen dat er later op de dag waarschijnlijk toch wel iets van een noordwestelijke wind zal gaan ontstaan. Maar ja wat is later….? We hoeven nog niet te beslissen want we willen 4 uur na hoogwater bij Portland Bill zijn, rond 14.30 uur. Dus pas om 13.00 uur losmaken. 

Rustig een eitje bij het ontbijt eten en daarna alles weer opgeruimd, vastgezet wat kan schuiven en na een kop koffie nog even wat boodschappen gedaan.

Omdat het er naar uitzag dat het best nog wel even ruig zou worden toch maar een primatourtje genomen, want je weet nooit, zou toch zonde zijn van dat eitje als dat aan de vissen gevoerd zou worden. Niet voor de vissen maar wel voor mij.

Het eerste stuk tot aan Portland Bill ging lekker, hier hadden we door de westelijke/zuidwestelijke wind, heerlijk halve wind en dus alleen op het fokje en stroom mee. Moesten we nog opletten niet te snel bij Bill te zijn want dan zouden we daar nog stevig de stroom tegen krijgen.

Portland Bill en wel meer van die uitstekende punten van Engeland in zee, staan bekend om hun heftige stromingen. Die stromingen worden Races genoemd en als je dus op het juiste moment daar bent, heb je zo’n race mee en ga je dus wat sneller. Het omgekeerde verhaal, als je te laat of te vroeg bent, hoef ik dus niet uit te leggen.

Afhankelijk van het jaargetijde, de windrichting en windsterkte kan het er dus flink spoken. Op de waterkaart zie je ook rondom die punten of kapen veel wrakken liggen. Daar willen wij niet bij komen te liggen.

Nu hadden wij, of liever gezegd Lia, het dus goed uitgerekend, maar de wind stond daarna nog steeds verkeerd, dat had ik al gezegd. Later op de dag zou die pas noordwest worden. Dus hoog aan de wind, motor bij, want dan is het wat comfortabeler en na verloop van tijd echt goed de stroom mee. Ik was blij met mijn primatourtje want daardoor werd het, ondanks de ruige zee, uiteindelijk een prima tour en het eitje ging niet naar de vissen.

We gingen behoorlijk schuin en het water liep nogal eens door het gangboord. Dus ik keek regelmatig hoe dat ging en of het niet te heftig werd met al dat water. Toen zag ik ineens een glimmende grijze vin en staartvin naast de bood opduiken en nog 1 en die beide onder onze boot door doken. Ik schrok en dacht ´straks varen we er overheen!´. Daarna kwam er nog 1 en op hetzelfde ogenblik zagen we 3 dolfijnen met ons mee zwemmen. Met het grootste gemak een paar slagen maken en door het water suizen. Ik had even het idee dat 1 van de 3 een kleintje was. Het ging razendsnel en je wist niet waar je moest kijken om te zien waar ze weer opdoken want het ging van links naar rechts en weer terug. Wat een snelheid! Flapperend met de staartvin, gekromde rug en met de neus het water weer in duikend. Fantastisch en emotioneel om te zien! Je krijgt echt het gevoel dat ze met je aan het spelen zijn. Je willen laten zien dat zij toch veel sneller en beter voor het water gemaakt zijn dan dat ding waar jij inzit. Nou, dit willen we nog wel een paar keer meemaken.

Ondertussen hadden wij onze draai wel gevonden in die ruige zee. Lia iets eerder dan ik. Gelukkig zou de wind niet verder toenemen. Het had toch nog even windkracht 6 aangetikt en het zou, merkten we uiteindelijk, gaan draaien naar noordwest dan wel westnoordwest. Hierdoor konden we een beter bezeilde koers gaan varen en zonder te laveren uitkomen waar we wilden: Dartmouth.  

Eerst wilden we eigenlijk naar Torquay of Brixham. Dat ging gewoon vanwege de windrichting. Van mensen die in Weymouth naast ons lagen en al eerder in Dartmouth waren geweest hoorden we dat die plaats veel leuker was. En naar Torquay of Brixham kun je vandaar uit ook met de bus.

’s-Avonds zo ongeveer om een uur of half 10 kwamen we net voor het donker River Dart opvaren en bij Dartmouth aan. Overweldigend wat een entree tussen die heuvels. Aan weerszijden huizen tegen de hellingen en overal boten aan moorings. We pikten we een lege mooring en gingen eindelijk eten! Wat smaakte dat lekker …..