Dartmouth with steamtrains

Na die helse tocht vanuit Weymouth en de dolfijnen kwamen wij dus aan in Dartmouth. Het was al donker of in ieder geval was het daglicht al vertrokken en waren we blij dat we een vrije mooring vonden aan de monding van de rivier de Dart tussen prachtige groene heuvelruggen. Na een late maaltijd vielen we voldaan in slaap.

De volgende dag werden we door het schrille hoge geluid van een stoomfluit gewekt en ik waande me even in de wereld van Harry Potter, tot ik mijn ogen opendeed. Eigenlijk meer mijn oren. Een ratelende drilhamer die ondertussen in volle gang was bij een van de huizen op de helling waar wij bij in de buurt lagen. Heel mooie huizen, prachtig gelegen, maar om mij daar met het drilhamer op attent te maken ging mij die ochtend toch wel heel erg ver.

Maar goed, we wisten dat we even later een eindje verder de rivier op zouden varen naar een visitorspontoon, een drijvende steiger. Als je dan dus naar de wal wilt, doe je dit met je bijbootje. 

Het is hier heel erg leuk. Op en vanaf het water is veel te zien.

Zoals ik al zei zijn op de heuvelhellingen huizen gebouwd en het ziet er een beetje Middellandse zee-achtig uit. Het weer is prachtig zonnig maar de temperatuur doet toch iets anders vermoeden. Het ene moment smoor je de tent uit en het andere moment kun je niet snel genoeg in je termo-onderbroek duiken.

We zien een originele raderstoomboot The Kingswear Castle met stoomwolken uit de schoorsteen, taxibootjes, rubberbootjes, roeibootjes, zeilbootjes en dus die stoomtrein. De rivier de Dart, eeuwenlang een belangrijke transportroute in Devon, kreeg in 2013 de laatste passagiers-raderstoomboot op kolen terug, de Kingswear Castle. Dit schip werd in 1924 gebouwd door Philip & Son in Dartmouth. In de hoogtijdagen kon de rivier de Dart niet zonder dit imposante schip, dat dagelijks bijna 500 passagiers vervoerde tussen Totnes en Dartmouth. Dit duurde tot 1965, toen de Paddle Steamer Preservation Society (een stichting voor het behoud van raderstoomboten) het schip kocht en er op de Dart alleennog boten met dieselmotoren en schroeven voeren en raderboten verleden tijd werden. De originele motoren van de Kingswear Castle dateren van 1904.

Die trein volgt zijn spoor over de heuvelhellingen en is af en toe te zien door de witte stoomwolken boven de bomen uit op weg naar zijn volgende halteplaats. Regelmatig hoor je dan weer die stoomfluit. Leuk om te zien!

Als we de volgende dag zelf met deze trein meegaan merken we dat dit gewoon het openbaar vervoer is. Natuurlijk veel toeristen, maar ook de plaatselijke bevolking die er gebruikt van maakt. Het is er druk.  We volgen met de trein het spoor door het landschap zoals op de foto’s te zien is naar het eindpunt Peignton. Onderweg haltes in de stijl van de stoomtrein. Op het eindpunt gaat de ouderwetse halte over in een moderne, voor zover je daar in Engeland van kunt spreken, die verbonden is aan de elektrische trein. Bij die eindhalte weten we niet hoe snel we weer terug moeten. Wat een tegenstelling is Peignton in vergelijking tot Dartmouth!  Op de terugreis zagen we door de bomen in het rivierdal mooie plekjes waar we ook naar toe wilden.

De volgende dag voeren we dan ook drie mijl stroomopwaarts van Dartmouth naar Dittesham. Ook een van de vele oude afgelegen plekjes in Engeland waar je je van afvraagt hoe ze ontstaan zijn of waarom en waarom ze nog steeds bestaan. Waarschijnlijk omdat er een pub is en dat maakt op zo’n plekje al veel goed. Prachtig dorpje met veel sfeer; oude cottages en idyllische laantjes.

Een mooie tocht er naar toe met midden in het vaarwater een gigantische grote rots, die ze anchorstone noemen. Maar waar je zeker niet moet ankeren en waar men gelukkige voor alle duidelijkheid een rode staak op hebben gezet om er maar vooral niet op te varen. Engelse humor zeker???  Wij voeren daar bij hoog water langs en toen was er maar een klein rotsje zichtbaar. In de vroege avond zijn we weer teruggevaren met afgaand tij en was dat rotsje een Mount Everest geworden. Nu zul je zeggen overdrijven is ook n vak maar ‘t was gewoon n gigantische rotspartij. 

Een laatste nachtje aan de mooring die we een paar dagen eerder hadden opgepikt om de volgende ochtend vroeg te vertrekken naar Falmouth. De drilhamer was gelukkig stil.