Ondertussen is het al weer 5 december geweest, in heel
veel woonkamers in Nederland is Sinterklaas gevierd en is het buiten koud. Wij
zitten hier in marina van Mindelo en vonden vanmorgen ook een pakketje in de
boot met een gedichtje erbij. Wat een verrassing, van een echte
zeilsinterklaas, heerlijke kruidnootjes en een chocoladeletter H, van Hullu
Poro natuurlijk of van Heerlijk Lekker Verder gaan, zo’n chocoladeletter.
Ondertussen is het nu op 5 december als ik dit schrijf 21.30
uur en nog 27.5 graden. Wat zalig en met muziek op de achtergrond ergens op de
kade en getikker van de regen??? Nou regent het nooit in de Cabo Verde en er is
een periode geweest dat het 18 jaar niet geregend heeft.
Het zicht is hier overdag ongeveer 500 meter, door een
dichte saharazandstofwolk en daardoor is
alles in de omgeving aan het zicht onttrokken. De muskietennetjes over de
dakluiken zijn roestbruin van het zandstof en overal zie je een randje zand op
zitten. Dat terwijl het uitzicht hier adembenemend kan zijn, dat is het nu ook
door die zandwolk. Schijnt een seizoensinvloed te zijn en trekt wel weer over.
Ja, wij trekken ook over maar naar de overkant en ondertussen hebben we niks
gezien van de omgeving.
Hebben wij mazzel dat we dit meemaken en van die
uitzichten genieten we dan maar van plaatjes die we op Google vinden.
We zijn op woensdag 28 oktober 2015, om 07.45 uur
vertrokken uit Agadir, Marokko. Het heeft even geduurd voor er weer woorden
waren om op papier te zetten. Zelfs de Canarische eilanden hadden niet de
uitwerking op me die ik hier in Mindelo op de Cabo Verde wel voel.
Gezelligheid, vrolijke gezichten, humor op straat en zo op het oog hebben de
mensen hier plezier in het leven. Alles gaat met een lach en een grap, zo komt
het op mij over en ik heb er een goed gevoel bij.
Marokko was een goede bestemming en nu we er al weer een
tijdje weg zijn, kan ik wat afstand nemen van alles wat we daar gezien en
meegemaakt hebben, hoe je behandeld wordt. De gewone mensen op straat geven je
een gastvrij gevoel en je kunt je vrij bewegen. Door de officials heb ik het
idee dat je in de luren wordt gelegd en dat zou zijn charmes moeten hebben.
Gelukkig zijn er meer positieve ervaringen geweest en die beginnen steeds meer
de overhand te krijgen. Straks wil ik nog terug.
We zijn dus vanuit Marokko naar Lanzarote gezeild. Daar
hadden we heel veel zin in, een kort stukje van 2 dagen, de wind en de golven
kwamen uit de goede richting, dus dat beloofde heel veel en dat kregen we ook.
Je hebt golven op zee, ja zul je zeggen, das normaal toch? Klopt maar je hebt
ook een deining en die kan van heel ver komen en zich daardoor behoorlijk
opbouwen. Die deining wordt aangegeven in meters en was zo rond de 3.60 meter.
Als je dan dus in het dal zit, heb je een muur water van ongeveer 7 meter voor
je… Nu hadden we die dus in de goede richting met de wind mee. Dus rolden we
daar schuin tegenop en overheen, heerlijk met halve wind. Vooral als het
schemerig werd en steeds donkerder is het heel bijzonder om te zien. De maan
die er een zilvergrijze gloed over trekt en dat zo’n muur water die onder je
doorglijdt. Dan krijg je echt het gevoel van “Rolling Rolling Rolling we gaan
lekker over de golven naar boven en aan de andere kant naar beneden.
Als liedje zou ik er geen hit mee scoren maar soms kan
zeilen zo leuk zijn!!!
Zelfs zo leuk dat we toen we zo rond middernacht bij
Lanzarote aankwamen we de rem er maar even opgezet hebben om zo net na
middernacht aan te komen. Scheelt toch weer 1 dag havengeld en we blijven
natuurlijk wel op de kleintjes letten.
Dus aankomsttijd was vrijdag 30 oktober 2015 om 00.15
uur.
De Canarische eilanden zijn prachtig, ieder eiland heeft
zijn eigen uitstraling, van ruige natuur en onherbergzaam en kaal, alsof je
over de maan rijdt tot heel bosrijk en vruchtbaar. Sinds de afgelopen honderd
jaar dat Lia en ik met elkaar omgaan zijn we al eens op Lanzarote, Fuerteventura,
Tenerife en Gran Canaria geweest. Dus die kenden we al een beetje, behalve La
Gomera, El Hierro en La Palma. De groenere en vruchtbaardere eilanden.
Uiteindelijk hebben we nu alleen La Gomera aan het lijstje toegevoegd.
We zijn na Lanzarote op Fuerteventura, Gran Canaria en
Tenerife geweest. Hier hebben we een heerlijke tijd gehad. De ene haven was
supermodern met toeristische accommodaties en de andere haven was alleen een
jachthaven met stijgers in een niet verder ontwikkelde omgeving. Alles had zijn
charmes en het voelde als een verademing na Marokko. Op Gran Canaria hebben we
een auto gehuurd en heerlijk over het eiland rondgereden.
Als nieuwe ontdekking hebben we dus alleen La Gomera aan
het lijstje toegevoegd.
Zo voelde het ook echt. We gaan nu naar iets nieuws toe waar
we samen nog nooit geweest zijn.
El Hierro en La Palma hebben we niet bezocht, want je
kunt ook niet alles doen.
Je wilt ook wel eens ergens gewoon niks doen of wat
langer blijven.
La Gomera is een prachtig mooi eiland. Zeker als je dat
ook nog eens kunt ontdekken door rond te rijden met een auto en overal te
stoppen waar je wilt. Door de wolken rijden en griezelige vergezichten zien van
ravijnen en berghellingen. Het is nog niet zo erg toeristisch en wordt
hoofdzakelijk door wandelaars bezocht.
De enge beelden uit Lord of the Rings zouden hier zo maar
opgenomen kunnen zijn.
Ondertussen hebben we ook onze eerste kersvers gevangen
dorade gegeten.
Wat is dat lekker, heerlijk op de grillplaat zachtjes
gaar laten worden, gewoon met een kruimelig aardappeltje, worteltjes en een heerlijk
botersausje. Nu ik dit hier schrijf loopt het water me weer in de mond. Het
geeft zo’n geweldig gevoel, zo’n zelf gevangen vis. Dat geeft toch echt de
drang om ZELF ook te gaan vissen.
Een Oostenrijkse ouder echtpaar dat al jaren door de
wateren rondom de Canarische eilanden zwerft, had die dorade net gevangen en was
naast ons komen liggen. Omdat hij al zoveel vis had gevangen de laatste dagen,
hij wel! bood zijn vrouw de helft aan ons aan.
Op de oversteek naar de Cabo Verde verschillende keren echt
zelf aan het vissen geweest.
Echt leuk, nou ben ik al superrelaxed door dit varen maar
hierdoor wordt je nog rustiger. Vooral als je ook wat vangt.
We voeren met verschillende boten bij elkaar in de
omgeving. Niet dat je elkaar zag, maar s ’avonds was er om 20.00 uur even een
half uur contact met elkaar via de SSB radio. Dan werd er over van alles en nog
wat gekletst. Vooral werd er door de anderen opgeschept dat ze een tonijn of
andere vis hadden gevangen. Pfff zij wel, het enige dat er bij ons gebeurde was
dat er een vis met onze haak en flubber vandoor ging. De molen van de hengel
een behoorlijke ratel gaf van hard aflopende vislijn. Toen ik die wilde laten
afremmen brak ineens de spanning op de lijn. Bij het restant naar binnenhalen
bleek een knoop die haak en flubber met de vislijn verbond losgeschoten te zijn.
Resultaat, geen vis op ons bord en waarschijnlijk een vis
met lippearcing.
Op een van de andere boten ook een gebroken hengel en
geknapte visdraad. Er is dus wel wat te vangen. Hierna bijna iedere dag gevist,
al wel 3 keer maar bij ons blijft het tot nu toe bij die gekregen halve dorade
en blikjes sardines.
We hebben deze maand ook gebruikt om goed na te denken
over wat we verder willen gaan doen. Gaan we door of blijven we op de Canarische
eilanden.
Het gaat je zeker niet in je koude kleren zitten, dagen
op zee, je lichaam is constant in beweging, je valt af, hebt geen honger of wel,
slaapt slecht, als je slaapt schud je constant heen en weer, na een paar dagen
ongemak kom je pas in een beetje ritme, als je weer ergens aankomt, heb je
dagen nodig om weer een beetje bij te komen en er is altijd wel iets dat gerepareerd
moet worden.
Geen grote dingen maar de eerste dagen ben je toch echt
wel bezig met “schoon schip te maken”. De eerste grote stukken die we
bijvoorbeeld in Noord Spanje hebben gezeild waren echt niet alleen maar rozengeur
en maneschijn of in een mooi Spaans zonnetje. Primatourtjes helpen bij mij
prima, Lia wordt niet zeeziek dus die hoeft geen pilletjes te nemen, maar zij
heeft gewoon geen trek en tijdens deze langere tochten en dat is niet goed.
Na verloop van tijd kwamen we er achter dat dit ook een
soort zeeziekte is en zijn we gaan proberen of dan toch een primatourtje helpt.
Maar goed ook het opzien tegen 6 of 8 dagen op zee naar de Cobo Verde.
Vanaf de Canarische eilanden kun je nog terug richting
huis, bijvoorbeeld via de Azoren, dat is een optie.
Dan blijf je dus wel nog 5 maanden op de Canarische eilanden
hangen. Dat doen heel veel zeilers en die genieten daar echt van. Het kon nog
alle kanten op met de beslissing. En wat we ook zouden kiezen het zou een
gezamenlijke beslissing zijn.
Ga je door naar de Cabo Verde, dan is er eigenlijk alleen
nog maar een weg van verder doorgaan.
Een positieve ervaring was wel de tocht van Rabat naar
Agadir.
Halverwege besloten we gewoon door te gaan naar Agadir
zo’n 300 mijl verder en dat ging ook prima. Dit had onder andere te maken met
het weer moeten inklaren in Mohammedia en de volgende dag weer uitklaren. Met
die officials kon je er geen pijl op trekken hoe lang dat iedere keer zou gaan duren
en dat vonden we zonde van onze tijd. We zouden verder toch niet op
ontdekkingsreis gaan in Mohammedia. Dat hadden we al genoeg gedaan.
Hoe langer we op de Canarische eilanden waren en het ene
na het andere eiland bezochten hoe meer we het gevoel kregen verder te willen
naar andere oorden. We zagen ons geen 5 maanden rondtrekken tussen het ene en
het andere eiland. Naast het ongemakkelijk tegen de heersende winden en stroom in
naar de Azoren zeilen. En een beetje ongemak van een oversteek hoort erbij en
de lichten gingen dan ook steeds meer op groen om door te gaan.
En zo zijn we nu dus in Mindelo, na 6 dagen en 10 uur, we
hebben gemiddeld een snelheid van zo’n 5 knopen gehad.
Met verschillende soorten weer onderweg, van bijna geen
wind en op de motor varen tot windkracht 7 van schuin achter. Heerlijke grote
golven die mooi onder je doorrollen. Op alleen de fok van de golven af surfen.
Prachtige door de maan verlichtte nachten en vergezichten
op zee. Waar kijk je naar? De maan die opkomt en die donkere wolken omzet in
doorschijnende kluwen wattige gedaantes die verschillende vormen aannemen. Zo
zelfs dat je soms schrikt van het beeld dat ineens opdoemt. Tot een aardedonkere
nacht met sterren zover als het oog kan kijken, of soms ook dat je weer geen
hand voor ogen ziet. Het is goed gegaan, goed gegeten, pilletjes werken prima, goed
gerust, wachtlopen van om de 3 uur elkaar aflossen. Dat 6 dagen en 7 uur lang
met iedere middag even een paar uur samen zijn met chips en thee, want je moet
het ook een beetje gezellig maken en samen naar een vishengel kijken en hopen
op een lekkere maaltijd. Soms vliegt de tijd; dat je weer mag rusten of dat je
denkt, hee ik lag er pas net in, het kan niet dat er al weer 3 uur voorbij zijn
en om 20.00 uur het SSB radio contact. Op de helft van de tocht even naar onze
ouders gebeld, 400 mijl uit de kust van
La Gomera en 300 mijl uit de kust van Marokko midden op zee met een paar
kilometer diepte onder je en met nog 400 mijl te gaan. Een gevoel van dit gaat
goed en zo kunnen we ook 3 weken onderweg zijn. Maar dat is pas ergens voor
half december.
7 opmerkingen:
Hoi Remco en Lia,als ik jullie verhalen zo lees, hebben jullie het prima naar je zin en gaat de reis voorspoedig.
Remco kan altijd nog schrijver worden :-)
Veel succes met de verdere reis
groeten Nico
Hallo Remco en Lia jullie zitten in het betere weer hier is het nat en veel wind . Leuk dat het goed gaat nu die vis nog
In oktober heeft volgens de ais jullie boot een paar dagen aan de willems kade gelegen De ais had zeker de tropen kolder
veel plezier en hou de boel heel
Henk Ruhl
Vento
Hoi Lia en Remco,
Gelukkig na enige radiostilte weer mooie berichten op de lijn. Dat je halverwege je verhaal toch weer wat over Marokko aanhaalt, zegt toch genoeg over hoe jullie dat ervaren hebben. In ieder geval onuitwisbare ervaringen die je nooit meer vergeet. En dan jullie beslismomenten wat verderte doen en hoe de reis vervolgt wordt. Alles lijkt in deze mee te tellen. jullie eerdere ervaringen en je verwachtingen van het vervolg. Ja, en dan dat mooie verhaal over dat vissen. Probeer je ze gelijk al zo groot te vangen dat je lijn breekt? Je zal je tacktiek toch moeten aanpassen. En anders........vis uit blik, nou, voldoende inslaan zou ik zeggen. Ja, gebruik maken van de zee wil niet zeggen dat deze je alles geeft. Pak dan maar het genot van de mooie verzichten. Nu even lekker genieten op de Cap Verdische eilanden. En ja, je zegt...geen weg terug...dus pak het juiste moment en doe je lang gekoesterde ding. In ieder geval wens ik jullie alvast een behouden vaart en veel plezier bij de grote oversteek. En na die radiostilte weer snel contact. Tot dan. Groetjes John
Hoi Remco en Lia,
Hier blijft de temperatuur en het weer herfstachtig tussen de 5 en de (morgen misschien wel) 15 graden.
Prachtig verhaal weer Remco.
Pittige keuze, maar ja jullie wilden wel op wereldreis, dus dat wordt het dan. En wie weet worden jullie wel de nieuwe ontdekkingsreizigers van de familie.
Geniet er nog volop van. Wij wensen jullie van hieruit alvast fijne feestdage, want die komen er aan, waar ter wereld je dan ook mag zijn en alle heil en zegen voor onderweg in 2016.
Groeten Lia en Dirk van Poppel
Dat ziet er nog eens lekker uit! Ik overwinter sinds 5 jaar ook op Tenerife en het bevalt me zo goed dat ik in de zomer gewoon terug ga!
Mooie foto's, ik been sowieso dol op Tenerife!
Dat ziet er nog eens lekker uit! Ik overwinter sinds 5 jaar ook op Tenerife en het bevalt me zo goed dat ik in de zomer gewoon terug ga!
Een reactie posten