Wij
zijn, zo noem je dat in de botenwereld, 10.28 lang en 3.42 breed. Dan heb ik
het over meters, sommige mensen spreken in voet en dan is het dus 34 voet lang.
Hier in deze contreien ben je dan een kleintje. Maar daar zitten wij niet
mee, we zijn hier toch maar mooi met ons kleintje, stoer en trots baant ze zich
een weg door het water. Met ons afhankelijk van waar we zijn in meer of mindere
toestand.
Zo
om ons heen is het nu aardedonker, de donkerte is als een dikke muur om de boot
heen en je ziet echt niks. Je zou er zo tegen aan kunnen leunen. Alleen, als je
dat werkelijk doet, kom je er heel gauw achter dat het echt geen dikke muur van
diep donker zwart, maar gewoon een onzichtbare donkerte zo dun als niks kan
zijn en kom je met een nat pak in het lauwwarme water tot je positieven.
Dat pak is wel een korte broek en een dun T-shirtje..... en iedere dag weer.
Dat pak is wel een korte broek en een dun T-shirtje..... en iedere dag weer.
Wij
liggen met allerlei boten en catamarans aan ankerbollen en is er net voor het
donker worden een zeilboot aan komen varen die een ankerplekje heeft gezocht.
Een prachtige boot die overdwars net zo breed is als dat wij lang zijn. Dat
betekent dus dat zij zeker zo’n 30 meter lang moet zijn of nog iets meer. Nu
het donker is geworden met prachtige verlichting in de zalingen die haar
contouren nog meer benadrukken.
Nomad IV voor een dagprijs van €9333,00 te
huur.
Even
verderop ligt het dorpje Soufriere, op het eiland St Lucia. Toch namen die tot
de verbeeldingen spreken. Zo kan ik nog wel even doorgaan met namen van rotspunten
die we gerond hebben die zo uit de “Pirates of the …” komen maar die hier dus
echt zo heten. Jackson Point, Devils Table of
Bottle and Glasse of Dark Head.
Is
het de Efteling waar we in rondvaren, nou nee, als je het land op gaat, komen
we iedere keer toch weer tot een schrikbarende conclusie dat er iets niet
klopt. Wij zijn ongelofelijk aan het genieten, maken heerlijke zeiltochten en
wassen de ramen van de kajuit door het overkomende warme zeewater en zien
prachtige vergezichten en mooie wolkenpartijen, reven de zeilen om nog wat
langzamer te gaan om langer te kunnen genieten van de zee.
Grevelingen in het
groot met Hompelvoet, Mosselbank en in de verte Brouwershaven dat dus hier Soufriere of Marigot Bay heet.
Maar
ik zie hier op het land om mij heen toch ook heel veel armoede. Ben ik dan een
watje dat ik me dit zo aantrek? We zijn maar een paar dagen in Soufriere en
zien prachtige mooie mensen en hebben een vaste zwerver aan ons geplakt
gekregen die iedere keer om geld, brood of iets anders te eten vraagt. Die door
de bakkersvrouw voor haar winkel weggestuurd wordt omdat zij niet wil dat hij voor
haar winkel bedelt. Hoe komt het toch dat de plaatselijke bevolking niet genoeg
voordeel weet te halen uit al die boten die hier komen.
Na
twee dagen trekken we weer verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten