Un pain of a pain

Pain, afhankelijk van het lidwoord is het lekker of verschrikkelijk.

Afhankelijk hoe het brood wordt gebakken is het lekker.

Afhankelijk hoe de pijn is, is het verschrikkelijk.

Maar slecht brood is als de ergste pijn, verschrikkelijk.

De uitspraak van pain heeft iets zangerigs of dreigends. Nu hebben we de laatste tijd heel veel broden, of wat er voor door mag gaan, gegeten die niets te maken hebben met un pain maar meer met a pain. Wat kan un pain een verschrikkelijke smaak hebben en meer lijken op a pain in the …....vooral naderhand. 

Dat begon bij onze reis al in Engeland. Daar had ik, dacht ik, al over geschreven en als het niet zo is, dan moet ik het met terugwerkende kracht doen.

Ook in Engeland kunnen ze geen brood bakken. Gebakken spons. Nou begrijp ik waarom er bij dat, overigens wel overheerlijke Engelse ontbijt, geroosterde boterhammen liggen. Omdat in gewone toestand die boterhammen niet te pruimen zijn. En dan heb je daar nog wel brood van het merk Bimbo. Daar zou je een voorstelling bij kunnen fantaseren, maar de werkelijkheid van het brood komt niet eens in verste verte in de buurt van de fantasie over een Bimbo.

Nu heb je tussen Nederland en de rest van wereld voor wat betreft brood bakken niks liggen als alleen Frankrijk. Geloof me, het is dramatisch.

Ik moet toegeven dat mijn wereld niet groot is en dat het op het ogenblik hoofdzakelijk uit water bestaat, maar toch, de stukken land die we aandeden, hebben me een beeld gegeven over brood.

In Nederland is bakker Vreugdenhil uit Maasdijk nummer 1 en in Frankrijk bijna iedere bakker die een beetje baquette, croissant of pain au chocolat weet te bakken.

Spreek dat allemaal maar eens heel langzaam uit met je ogen dicht en het water loopt je in de mond of de fantasie aan een Bimbo neemt de overhand.

Zeker als je al sinds augustus vorig jaar, ik spreek over 2015 geen normaal brood meer hebt gegeten dan alleen de gebakken sponzen of blokken beton die je onderweg bent tegengekomen. Iedere keer weer ging ik hoopvol een bakkerij binnen om naderhand tot de schrikbarende conclusie te komen dat het weer pijnlijk te kort schoot.
Je wilt het nog niet aan je schoonmoeder voorschotelen laat staan dat je er zelf van kunt genieten.

Nee, dan kom je op Martinique, oooohh wat hebben die Fransen er toch goed aan gedaan om er gewoon een Franse provincie van te maken. Franse nummerborden, gendarmerie, charcuterie, bonjour en gewoon een BOULANGERIE, alleen het woord al doet je juichen van plezier. 
De baguettes, croissants of pain au chocolat glunderen je van achter de vitrine aan en smeken je om gekocht te worden.

De geur alleen al.
Ik heb een uur voor de deur gelegen om alleen al van de geur te genieten.

Nog een paar maanden prachtig mooie eilanden, mooie zeiltochten, snorkelen en genieten te gaan zonder goede bakkers en bakker Vreugdenhil uit Maasdijk heeft er weer een trouwe klant bij. 
Of het moet zijn dat we echt in Bénodet/Saint Marie in Bretagne Frankrijk blijven hangen, want daar is het echt als god in Frankrijk met iedere ochtend een heerlijk geurende baguette. 

Overdwars

Wij zijn, zo noem je dat in de botenwereld, 10.28 lang en 3.42 breed. Dan heb ik het over meters, sommige mensen spreken in voet en dan is het dus 34 voet lang. Hier in deze contreien ben je dan een kleintje. Maar daar zitten wij niet mee, we zijn hier toch maar mooi met ons kleintje, stoer en trots baant ze zich een weg door het water. Met ons afhankelijk van waar we zijn in meer of mindere toestand.

Zo om ons heen is het nu aardedonker, de donkerte is als een dikke muur om de boot heen en je ziet echt niks. Je zou er zo tegen aan kunnen leunen. Alleen, als je dat werkelijk doet, kom je er heel gauw achter dat het echt geen dikke muur van diep donker zwart, maar gewoon een onzichtbare donkerte zo dun als niks kan zijn en kom je met een nat pak in het lauwwarme water tot je positieven.
Dat pak is wel een korte broek en een dun T-shirtje..... en iedere dag weer. 

Wij liggen met allerlei boten en catamarans aan ankerbollen en is er net voor het donker worden een zeilboot aan komen varen die een ankerplekje heeft gezocht. 

Een prachtige boot die overdwars net zo breed is als dat wij lang zijn. Dat betekent dus dat zij zeker zo’n 30 meter lang moet zijn of nog iets meer. Nu het donker is geworden met prachtige verlichting in de zalingen die haar contouren nog meer benadrukken. 

Nomad IV voor een dagprijs van €9333,00 te huur.

Even verderop ligt het dorpje Soufriere, op het eiland St Lucia. Toch namen die tot de verbeeldingen spreken. Zo kan ik nog wel even doorgaan met namen van rotspunten die we gerond hebben die zo uit de “Pirates of the …” komen maar die hier dus echt zo heten. Jackson Point, Devils Table of Bottle and Glasse of Dark Head.

Is het de Efteling waar we in rondvaren, nou nee, als je het land op gaat, komen we iedere keer toch weer tot een schrikbarende conclusie dat er iets niet klopt. Wij zijn ongelofelijk aan het genieten, maken heerlijke zeiltochten en wassen de ramen van de kajuit door het overkomende warme zeewater en zien prachtige vergezichten en mooie wolkenpartijen, reven de zeilen om nog wat langzamer te gaan om langer te kunnen genieten van de zee. 

Grevelingen in het groot met Hompelvoet, Mosselbank en in de verte Brouwershaven dat dus hier Soufriere of Marigot Bay heet.  

Maar ik zie hier op het land om mij heen toch ook heel veel armoede. Ben ik dan een watje dat ik me dit zo aantrek? We zijn maar een paar dagen in Soufriere en zien prachtige mooie mensen en hebben een vaste zwerver aan ons geplakt gekregen die iedere keer om geld, brood of iets anders te eten vraagt. Die door de bakkersvrouw voor haar winkel weggestuurd wordt omdat zij niet wil dat hij voor haar winkel bedelt. Hoe komt het toch dat de plaatselijke bevolking niet genoeg voordeel weet te halen uit al die boten die hier komen.

Na twee dagen trekken we weer verder.