Na Spanje komt Portugal, in ons geval en niet alles stond in de folder.

Nadat we in Baiona voor de tweede keer de haven hebben verlaten, zijn we op weg gegaan naar Viana do Castelo. 

Nou niet een haven om iets bijzonders over te vertellen of we hebben het gemist. Alhoewel we lagen hier in de buurt van een brug die wel heel veel overeenkomsten met de Eifeltoren vertoonde maar dan platliggend. Bleek een oefening van Eifel te zijn geweest voordat hij de Eifeltoren ging bouwen.

De eerste keer dat we Baiona verlieten was om even naar Vigo terug te gaan om een storing in het elektrische systeem door te laten meten. We hadden op een gegeven moment lichte roestvorming rondom de RVS delen van de boot. Dat was vreemd vandaar dat je dan maar gaat zoeken en navragen waar dat vandaan kan komen. We zijn wel een eind op weg geholpen en uiteindelijk bleek de aan- en uitschakelaar van de wifiversterker de storing te gegeven. Door de wifiversterker gewoon los te koppelen was het probleem over. 

Maar daardoor geen wifi meer of een heel zwak signaal van wat je uit de omgeving toch nog oppikt. Heeft niks met zeilen te maken maar wel met het contact met de buitenwereld en dat wil je soms wel.

Van dat elektrische probleem hadden we al even last en uiteindelijk hebben we pas in Lissabon precies uitgevonden waar het probleem zat.

Gaande weg leer je een hoop en gelukkig is het nu opgelost en kunnen we weer gewoon onze wifiversterker gebruiken, alleen ben je nog steeds afhankelijk van wat aangeboden wordt. Is dat slecht dan wordt dat wel versterkt naar sterker slecht en dus nog steeds niks.

Maar goed we gingen van Baiona, Spanje naar Viana do Castelo in Portugal, een mooie tocht met wind, die uit een hoek kwam waardoor we eerste een flink stuk de zee op moesten om laverend in Viana aan te komen. Het laatste stukje op de motor omdat er toen helemaal geen wind meer stond. Wel een heerlijk tochtje gezeild! 
Vanuit Baiona vertrekken was super gaaf, behoorlijke golven en een prachtig zicht op de kust. Een heel bijzonder stukje kust,  dat Columbus na zijn eerste reis naar de verre onbekende wereld bij terugkomst weer als eerst zag.
En wij nu bij vertrek dus als laatste zagen.

Portugal is weer totaal anders dan Spanje. Net als bij Nederland en België zou je meer overeenkomsten verwachten. En net als bij ons, als je beter kijkt zie je toch meer verschillen dan je op het eerste oog zou verwachten. 

De taal is voor ons in ieder geval al veel meer met handen en voeten en eeeehhh en ooohhhh zeggen om te hopen dat er iets van begrepen wordt. Gelukkig dat de mensen hier veel meer met Engels uit de voeten kunnen. Wij ook dus dat is dan heel makkelijk als je elkaar wilt begrijpen. Portugees klinkt nogal oost Europees.

Na Viana hadden we weer een mooie tocht naar Leixoes, een voorstad van Porto. De jachthaven ligt daar midden in de industriehaven en je ziet daar van alles en nog wat voorbij trekken. Natuurlijk grote containerschepen maar ook cruiseschepen met zeilen, opgetuigd als 3 master.
Werktijden houden je uit je slaap of wekken je op het moment dat je eigenlijk nog door zou willen slapen.

Leixoes en Porto zijn prachtige plaatsen dus daar hebben we wel even tijd aan besteedt. Hier lagen we naast een Nederlands stel waar we een leuk contact mee opbouwden. Uiteindelijk worden daardoor ook plannen weer bijgesteld. Het leuke van dit soort contacten is dat je met alle winden meezeilt omdat je eigenlijk nergens naar toe hoeft, maar wel kan. Leuke ervaringen van anderen voeg je toe aan je eigen ideeën en gevoelens en geven je richting om verder te gaan of af te slaan.

Na Leixoes/Porto zijn we naar Cascais gegaan. Een tocht met een nachtje doortrekken, 
nou dat werd wat.

Om een uur of 9 vertrokken we dus daar hadden we niet over te klagen, gelukkig was de mist wat opgetrokken maar gaf nog wel een schimmig beeld van de wereld.



De temperatuur ging de goede kant op, de wind was in geen velden of wegen te bekennen, maar zou in de middag ergens langs komen. Gelukkig gingen wij die kant op, dus we zouden elkaar ontmoeten. 
De eerste 7 uur op de motor en toen begon het wat te waaien. Wel weer dolfijnen bij de boot en spelend door het water.

Daarna de genaker op en die ging pas zo rond 20.30 uur weer naar beneden om gewoon op grootzeil en fok verder te gaan.

Vanaf dat moment is de motor alleen nog gestart toen we de haven van Cascais binnen voeren. St Tropez maar dan in Portugal. Puissante rijkdom met gewone mensen ertussendoor, wij dus. Ondertussen zagen we het Nederlandse stel, René en Brigit, of bij ons in de buurt varen of op de AIS verschijnen.

Maar eerst nog dat nachtje doortrekken. Na heerlijk nasi gegeten te hebben ging Lia zo rond een uur of 9 ’s-avonds naar bed. Tot zover was het een mooi verlopen dag.

Maar ja als je om 21.00 uur moet gaan slapen is dat geen tijd natuurlijk. Dan val je niet lekker in slaap en kom je meer gebroken dan uitgerust in de kuip om af te lossen.

Je hoort het bij veel meer zeilers. Dat je eigenlijk pas na een dag of drie in een ritme komt.

En 24 of 36 uur doortrekken is geen drie dagen. Dus geen ritme en geen fijn gevoel, nou leuk?

Om 00.00 uur was het mijn beurt om te gaan rusten en dat komt beter in de buurt om vermoeid te zijn. Dan ben je van ’s-morgens vroeg tot ’s-avonds laat in de weer geweest in de buitenlucht. Zon, zee en wind doen ook een heleboel en dan val je best wel lekker in slaap.

Naast je oor het water dat klotsende en bonkende geluiden tegen de romp van de boot maakt.

Maar goed je voelt je natuurlijk niet echt prettig als je partner niet uitgerust is en 3 uur wacht moet zitten. De boot is niet zo groot dat je eens een rondje kunt gaan wandelen, dus is het bij ons wacht zitten. En daar komt bij dat we hebben afgesproken niet in ons eentje naar de punt van de boot te gaan. 
Je bent in de kuip wel gezekerd met een veiligheidslijn en als je naar voren loopt is die lijn verbonden met een lijn die over het dek loopt, maar je weet nooit hoe je per ongeluk uit de boot valt.
Als de ander dan lekker ligt te slapen wil je die niet wakker maken door jou gespartel aan de zijkant van de boot.

Om 03.00 uur werd ik wakker gemaakt door Lia en was het weer mijn beurt. Lag je net lekker word je er weer uitgetrommelt. Lia kon gaan rusten of slapen of wat er van kwam, van beide niet veel.

Dat maakt het extra zwaar. Het is geen zeeziekte maar gewoon heel erg brak, slap, geen zin in eten dat juist belangrijk is om te doen. Maar een bruine boterham is dan niet echt gezellig om tegen te komen, of nou, noem maar op wat je normaal wel lekker vindt maar nu dus even niet. Ook dat schijnt gewoon te zijn.

Na een paar keer van dit soort langere stukjes gevaren te hebben, hadden we gedacht daar toch wel een modus voor gevonden te hebben, maar niet dus. Nog even doorbijten, maar daar had je nu juist geen trek in. Dan is het wel even gemopper in de kuip. Leuke titel voor een blog, want het is ondanks het mooie weer, natuurlijk niet alleen maar rozengeur en maneschijn.

Maar een beetje zeehuwelijk kan wel tegen een stormpje. Dus eten tegen heug en meug in en na een uurtje begon er weer kleur, leven en gezelligheid in de kuip te komen.

Zeker toen ook de dolfijnen weer met bosjes rond de boot begonnen te spelen. Op een gegeven moment sprongen er 7 tegelijkertijd naast elkaar op een rijtje met een sierlijke boog uit het water en er weer in. Dolfinarium op zee. 

Dan ben je dus heel snel je brakke gevoel kwijt om het daarna met dezelfde snelheid weer terug te krijgen als ook de dolfijnen het weer voor gezien houden.

Door de nacht heen hebben we heerlijk op alleen op de fok gezeild. Uiteindelijk hadden we na 32 uur bij aankomst net geen 5 mijl per uur afgelegd.
Een paar mooie lange slagen de zee opgemaakt, prachtige lange hoge en regelmatig onstuimige golven en eigenlijk gewoon goed weer gehad met 6 bft in de rug.

Dus niets te klagen, wel 3 dagen nodig gehad voor je weer een beetje boven jan was. 
Maar daar heeft Cascais en omgeving wel voor gezorgd.

 

 

En toen moesten we nog aan Lissabon beginnen, dat is helemaal super. Eerst nog een nacht voor anker gelegen bij Cascais en daarna voor de wind alleen op de fok naar Lissabon. Soms wil je dat een tocht geen einde heeft.

Wil je nog eens een stedentrip maken, denk dan aan Lissabon. Overweldigend.

Ondertussen hebben we besloten om niet naar Madeira te gaan maar de Marokkaanse kust af te zakken en van daaruit naar de Canarische eilanden over te steken.

Maar eerst nog afzakken tot aan Lagos and byond.