Bootloos en weer aan de boot, klinkt als verslaving

Nadat we gescheiden waren geraakt, moesten we ons vermaken met een kort verblijf op St Thomas. Point Pleasant Resort, een mooiere naam is niet te verzinnen, als het verblijf dan een beetje is in de zin van het woord, plesant.

Maar ook hier kun je je hoofd flink stoten. Leuk zo’n spelletje ring aan een touwje om n haakje gooien. Maar dan moeten ze niet dat plankje waar dat haakje aan zit in de weg hangen. Als pijnstiller  kreeg ik een fles Prosecco, had ik al koppijn, kreeg ik dat ook nog een keer van die drank. Maar een gegeven paard kijk je niet in de bek, dat deed je wel door het gat in mijn kop.

Daarna door naar New York, wat een prachtige stad, een beetje als Rotterdam, zeg maar.

We huurden een AirB&B in New Jersey, aan de overkant van de Hudson en keken uit op de skyline, als de mist het toeliet.

Het weer liet ons in de steek en met regenachtig koud weer hebben we de stad verkend, rondgefietst, verkleumd op terrasjes gezeten, onze ogen uitgekeken en doof geworden in de ondergrondse.

 Wat een hels kabaal en wat onvoorstelbaar groot, druk en diep.

Ook hier gaan sommige metrogebruikers uit hun dak en kijken de overige gebruikers ongemakkelijk de andere kant op, lopen mensen in de ondergrondse voor zich uit te roepen, te prediken of te schreeuwen en doen anderen net of ze het niet zien of horen.

Men staat gelukkig wel stil bij de muzikanten en die muziek klinkt geweldig in deze gewelven, zelfs steeldrums denk ik, al waren die er niet en dat was jammer. Maar dat maakten de metrotreinen wel weer goed met het geknars van de stalen wielen op de spoorstaven. Die klonken als steeldrums, verschrikkelijk wat een oorverdovend door merg en been schurend geluid is dat.

                 

Alles maakt indruk in die stad, een beetje zoals in Rotterdam, zeg maar. De meeste indruk maakte wel de omgeving van de verwoeste Twin Towers, waar nu een grote herdenkingsplaats is.

                                                   

                                   

    

                                   

Wat een overgang van in de kuip van je boot zitten en naar het azuurblauwe water turen en je afvragen of er weer een barracuda, zeeschildpad of iets anders voorbij komt of dat de rumpunch wel koud genoeg is.

Na New York kwam de wereldstad Bognor Regis, England. Vergeet dit maar snel, zo rondom 1100, waarschijnlijk BC, had deze plaats zijn glorietijd gehad. En of all places, daar hadden wij een AirB&B gehuurd.

Om daar te komen hadden we een auto gehuurd op Gatwick en deze zouden we bij het oppikken van onze boot afleveren in Southampton. Mooie ruil.

Lekker makkelijk een auto met het stuur aan de rechterkant in het Engelse verkeer.

Op St. Lucia hadden we al eens een keer een auto gehuurd met het stuur rechts, ook daar rijden ze aan de verkeerde kant.

Wel links maar LINK is dat! Als je richting aangaf gingen de ruitenwissers heen en weer. Nou is dat daar niet zo erg, hier in Engeland ging het rechterportier steeds open als ik wilde schakelen.

Na verloop van tijd ging m’n linkerhand steeds vaker naar de versnellingspook en bleef de deur dicht.

Gelukkig konden we op 14 mei onze boot weer oppikken. Dat had wel even wat voeten in aarde, want de Spuigracht lag aan de terminal van de Queen Elizabeth II. Nou dan heb je heel veel lef, dus ze moest verkassen naar een andere kade en daardoor werden wij 7 hele uren later pas gelost.

                                     

                      

Nu liggen we gelukkig weer met beide voeten in het water, want het regent hier constant pijpenstelen. Welkom in Engeland.   

Een beetje een deja vue gevoel krijg je wel of in goed Engels, done that before, maar dat is het leuke van een verslaving, je mag het steeds weer doen en dus zetten we de zeilen op naar Cowes op het eiland Wight en daarna door naar Lymington en Studland Bay om daarna aan de overtocht te beginnen naar Cherbourg.

Later zien we wel weer, want de plannen zijn al vaak genoeg bijgesteld, ook dat is een deja vue of done that again of oude koeien verhalen.

Maakt niet uit. De boot drijft, de zeilen staan bol en het is koud weer. Zalig na al die maanden zweet over mijn rug en zonnebrandcrème.